Dobór właściwego rozwiązania konstrukcyjnego ściany działowej, m.in. rodzaju i wymiarów profili, liczby warstw i rodzaju płyt gipsowo-kartonowych w poszyciu, a także parametrów wełny mineralnej stanowiącej wypełnienie wnętrza ściany, znacząco wpływa na uzyskanie przez tę przegrodę zakładanych parametrów technicznych w zakresie izolacyjności akustycznej, odporności ogniowej oraz nośności i sztywności. Szczegółowych informacji na temat konkretnych rozwiązań ścian działowych należy szukać w materiałach technicznych dostawców systemów suchej zabudowy.

RODZAJE KONSTRUKCJI

Wśród wielu proponowanych systemowych lekkich ścian działowych z płyt gipsowo-kartonowych można wyróżnić główne rodzaje konstrukcji: pojedyncze, podwójne i łukowe.

Konstrukcje pojedyncze

Z jednowarstwowym obustronnym poszyciem płytami g-k – takie ściany można stawiać na każdej nośnej konstrukcji stropu; szerokość słupków dobiera się do wysokości pomieszczenia. Najdłuższe dostępne profile mają 4 m, dlatego jeśli ściana ma być wyższa, łączy się je na zakładkę o dł. 50, 75 i 100 cm – odpowiednio do szerokości profilu CW50, CW75 i CW100. W ścianach o wys. do 3 m nie wolno stosować profili łączonych na długości.

Z wielowarstwowym (dwu-, trójwarstwowym) obustronnym poszyciem płytami g-k – mają bardzo dobrą izolacyjność akustyczną, odporność ogniową i wytrzymałość mechaniczną, a także wysoką sztywność (rys. 1). Stosuje się je szczególnie tam, gdzie ściana może być narażona na obciążenie tłumem ludzi; zwykle takie ściany mogą mieć wys. do 6,5 m.

Konstrukcje podwójne

Z wielowarstwowym (dwu- lub trójwarstwowym) obustronnym poszyciem płytami g-k – w rozwiązaniu standardowym są to dwie niezależne konstrukcje – sąsiednie profile CW są odsunięte od siebie o 5 mm, a między nimi umieszczona jest warstwa akustycznej taśmy uszczelniającej, dzięki czemu rozwiązanie pozwala uzyskać najlepszą izolacyjność akustyczną ściany działowej. Takie przegrody sprawdzają się jako ściany między mieszkaniami oraz w hotelach.

Z profili rozdzielonych warstwą z płyty g-k oraz dwuwarstwową obustronną okładziną z płyt g-k – to ściany, w których odstęp pomiędzy dwoma sąsiednimi słupkami jest większy, ale nie są one ze sobą połączone (pracują oddzielnie). Podwójne warstwy płyt g-k zwiększają sztywność i izolacyjność akustyczną ściany; zwykle takie konstrukcje wypełnia się wełną mineralną przynajmniej z jednej strony szkieletu.

Warto zaznaczyć, że pojedyncza okładzina wystarczy, jeśli ściana jedynie wydziela pomieszczenie i nie będzie mocno obciążona wieszanymi przedmiotami. Podwójną okładzinę lepiej wykonać, gdy zaplanowano wykończenie przegrody płytkami, powieszenie na niej ciężkich przedmiotów (np. obciążenie większe niż 40 kg/m długości ściany z płyt o gr. 12,5 mm), a także jeśli ma mieć podwyższone parametry izolacji akustycznej lub ochrony przeciwpożarowej.

Ściany łukowe

Poza typowymi ścianami prostoliniowymi można również wykonywać lekkie ściany działowe łukowe. Wznoszenie ściany o przebiegu krzywoliniowym rozpoczyna się od wyznaczenia jej przebiegu na podłodze i suficie, najlepiej przy użyciu wcześniej wykonanych szablonów. Do takich ścian wykorzystuje się fabrycznie wstępnie nacinane profile poziome UW, które mocuje się do podłoża wbijanymi kołkami do szybkiego montażu. Konstrukcja z profili zwykle jest szablonem do wyginania płyt g-k (np. płyt o gr. 6,5 mm, zbrojonych włóknem szklanym), dlatego rozstaw słupków zależy głównie od promienia krzywizny ściany – na łukach muszą być zamocowane gęściej. Poszycie ścian łukowych powinno być dwustronne w układzie poziomym.