Mogłoby się wydawać, że głównym przeznaczeniem dywanowych wykładzin podłogowych będą przytulne, domowe pielesze – sypialnie, pokoje dziecięce itp. Obszar ich zastosowania jest jednak o wiele szerszy i obejmuje także rozwiązania typowo obiektowe, o dużym natężeniu ruchu i specyficznych wymaganiach.
Wykładzinę dywanową tworzy wierzchnia okrywa, czyli runo o różnym splocie oraz podłoże (podkład), w którym jest ono osadzone. Warstwy te mogą być wykonane z rozmaitych materiałów, co wpływa na wygląd i właściwości fizyczne wykładziny, a tym samym na zakres jej zastosowania.
Runo – wełniane lub syntetyczne
Runo w wykładzinach dywanowych może być wykonane z włókien naturalnych, sztucznych albo o mieszanym składzie. Materiały naturalne są pochodzenia roślinnego (bawełna, sizal, trawa morska i włókno kokosowe) lub zwierzęcego (wełna owcza, wielbłądzia). Z kolei wykładziny dywanowe z włókien sztucznych, produkowane są przede wszystkim z polipropylenu, poliamidu, poliestru i akrylu. Te o mieszanym składzie to najczęściej połączenie wełny owczej z włóknem polipropylenowym lub poliamidowym.
Wełna. Wykładzina wełniana należy do materiałów miękkich, elastycznych i sprężystych. Wraca do swojego kształtu nawet po obciążeniu cięższymi meblami, ale nie jest odporna na ruch kółek krzeseł obrotowych (narażona jest na mechacenie). Ma zdolność gromadzenia i przechowywania wilgoci, jest też niepalna. Zalicza się do grupy materiałów drogich i najtrudniejszych w codziennym utrzymaniu. Stąd często jest impregnowana środkami utrzymującymi zabrudzenia na powierzchni, co ułatwia późniejsze utrzymanie czystości. Parametry wykładzin wełnianych można zmodyfikować, stosując domieszki innych włókien. W celu zwiększenia wytrzymałości i sprężystości dodaje się poliamid. Typowa mieszanina to 20% poliamidu i 80% wełny. Tak otrzymana wykładzina jest miękka i miła w dotyku, trudniej się brudzi, a zastosowanie poliamidu obniża cenę wyrobu.
Poliamid. To obecnie najpopularniejsze włókno syntetyczne, o najlepszych właściwościach pod względem trudnopalności. Co bardzo istotne, zwłaszcza w przypadku pokryć podłogowych narażonych na duże natężenie ruchu w pomieszczeniach biurowych, wykładziny poliamidowe są odporne na zabrudzenia (włókna są gładkie) oraz długo utrzymują swoją barwę. Poliamid jest sprężysty i niełamliwy, dzięki czemu wykładzina nie odkształca się i nie ugniata. Runo wykonane z poliamidu 6.6 należy do najtrwalszych i najbardziej odpornych na wnikanie zabrudzeń.
Polipropylen. Do produkcji wykładzin dywanowych wykorzystywane są również włókna polipropylenowe. To najstarszy typ włókna, które cechuje się niższą wytrzymałością niż poliamid i nieco mniejszą trwałością barw. Z uwagi na strukturę nici jest trudniejszy do utrzymania w czystości. a stosunkowo twarde włókno, pod naciskiem mebli lub innych ciężkich przedmiotów może ulec odkształceniom.
Akryl. Z włókien sztucznych zastosowanie znajdą jeszcze wykładziny o włóknach akrylowych, odznaczające się bardzo dużą miękkością i sprężystością. Są jednak mało odporne na odkształcenia i ścieranie, dlatego rzadko wykorzystuje się je w zastosowaniach obiektowych.
Poliester. Stosowany w wykładzinach starszego typu. Pokrycia poliestrowe są mniej wytrzymałe, trudniejsze do utrzymania w czystości i łatwiej tracą kolor. Cechują się najniższą odpornością na zaplamienie i środki chemiczne.