Taras wentylowany ma warstwę nawierzchniową z desek lub płyt ułożoną na podstawkach dystansowych. Nazwa „wentylowany” pochodzi od pustej przestrzeni pomiędzy płytami czy deskami tarasowymi a konstrukcją połaci, przy czym w rzeczywistości jest to jeden z wariantów tarasu z drenażowym odprowadzeniem wody. Tego typu tarasy mają swoją specyfikę związaną ze sposobem wykonania oraz niektórymi detalami. Podstawowymi zagadnieniami, które należy rozwiązać to wzajemny układ warstw hydroizolacji, termoizolacji i paroizolacji oraz rodzaj i parametry materiałów użytych do budowy tarasu.

Obciążenia tarasów

Obciążenie użytkowe tarasów nadziemnych czy balkonów może dochodzić do 5 kN/m2. Przeanalizujmy wariant z obciążeniem użytkowym 4 kN/m2 (ok. 400 kg/m2) i posadzką użytkową z płyt o wymiarach 60x60 cm podpartych tylko w narożnikach. Załóżmy podstawki o średnicy stopy 10 oraz 20 cm i przyjmijmy następujące założenia:

  • obciążenie użytkowe równomiernie rozłożone 4 kN/m2 (1 kN odpowiada w przybliżeniu 100 kg),
  • obciążenie punktowe na podstawkę dystansową 0,98 kN (przyjęty szacunkowy ciężar ustawiony na podstawce, całkowite obciążenie przenoszone przez podstawkę),
  • powierzchnia podstawki - 314 cm2 (podstawka okrągła, średnica stopy 20 cm) oraz 78,5 cm2 (podstawka okrągła, średnica stopy 10 cm),
  • płyty posadzki kamienne 60x60 cm, podparte tylko w narożnikach, przyjęty ciężar płyty 0,29 kN, jedna podstawka podpiera 4 narożniki płyt,
  • pierwotna grubość termoizolacji – 15 cm.

Przeanalizujmy możliwe skutki takiego obciążenia. Jeżeli pod hydroizolacją znajduje się cementowe podłoże (rys. 1), to powinno ono przejąć wszystkie obciążenia. Jednak ta warstwa nie jest obligatoryjna - wówczas podstawki stoją bezpośrednio na materiale termoizolacyjnym (rys. 2 i 3).