Na wstępie warto zwrócić uwagę na rolę, jaką odgrywają posadzki w zabezpieczeniu wodochronnym garaży podziemnych. Woda opadowa (zwłaszcza śnieg), która dostaje się do środka na samochodach oraz spływa z obszarów ramp wjazdowych, jest szczególnie niebezpieczna. Zawiera chlorki (ich źródłem jest sól drogowa), które wnikają w źle zabezpieczone lub w ogóle niezabezpieczone warstwy posadzkowe, a w konsekwencji w płytę denną oraz słupy i ściany fundamentowe. Na posadzki oddziałuje też woda pochodząca z mycia i czyszczenia powierzchni, a także płyny eksploatacyjne z aut (np. oleje).

Wymagania techniczne i użytkowe

Podłogę należy rozumieć jako wykończenie poziomej przegrody konstrukcji (stropu, płyty żelbetowej na gruncie) nadające posadzce, czyli warstwie użytkowej (wierzchniej), wymagane właściwości użytkowe. Będą one zróżnicowane w zależności od funkcji i sposobu użytkowania (obciążeń). Konsekwencją analizy oddziaływających obciążeń będzie przyjęcie odpowiedniego układu warstw posadzki. Przy czym samej posadzki nie wolno analizować w oderwaniu od całości konstrukcji podłogi.

Podstawowym wymogiem eksploatacyjnym jest trwałość posadzki. Jest ona bezpośrednią pochodną poprawnego rozwiązania technologiczno-materiałowego oraz dobrego wykonawstwa. Wymagania stawiane posadzkom na parkingach zestawiono w tabeli.
Bardzo ważne jest spełnienie wymagań technicznych. Niezależnie od tego, gdzie posadzka zostanie wbudowana, powinna być zrobiona tak, by zachować ciągłość jej powłoki. To zapewni szczelność i barierę ochronną przeciwko wnikaniu różnego rodzaju związków chemicznych (m.in. chlorków). Z tym wiąże się zdolność mostkowania rys (elastyczność), odporność mechaniczna (parametry wytrzymałościowe, odporność na ścieranie) oraz bezpieczeństwo użytkowania (antypoślizgowość).

W wielu sytuacjach na obciążenia mechaniczne od ruchu samochodów nakłada się oddziaływanie czynników atmosferycznych, w tym cykliczne i często nagłe zmiany temperatury (obciążenie szokowe) oraz agresja chemiczna spowodowana przez sól drogową. Do tego dochodzi „katalizator” procesów destrukcyjnych, czyli woda opadowa. To powoduje, że parkingi należy traktować nie tylko jako obszary narażone na zawilgocenie (a w przypadku parkingów odkrytych jako wręcz obszary mokre), ale i na agresję jonami chlorkowymi, które są jednym z najistotniejszych czynników powodujących korozję zbrojenia i obniżających trwałość eksploatacyjną konstrukcji.