Taras nadziemny umieszczony nad pomieszczeniem to element konstrukcji pełniący jednocześnie funkcję dachu. 
Zazwyczaj wykonywany jest z warstwą użytkową z płytek ceramicznych, choć coraz większą popularność zdobywają układy drenażowe (zwane potocznie wentylowanymi). Jest elementem bardzo trudnym do zaprojektowania i wykonania, wymagającym nie tylko zastosowania bardzo dobrych jakościowo materiałów, ale przede wszystkim poprawnych technicznie i przemyślanych rozwiązań materiałowo-konstrukcyjnych. Słowo „przemyślane” jest tu bardzo istotne. 

Co zagraża tarasowi

Konstrukcja tarasu poddana jest obciążeniom pochodzącym od znacznych różnic temperatury. W lecie okładzina podłogowa, zwłaszcza w ciemnym kolorze, w pełnym słońcu potrafi nagrzać się do 70-80oC. Wystarczy burza, aby temperatura płytek spadła do kilkunastu stopni Celsjusza. Daje to w ciągu relatywnie krótkiego czasu szokową zmianę temperatury o kilkadziesiąt stopni (znacznie niebezpieczniejszą od różnicy temperatury lato-zima), co w konsekwencji powoduje powstanie zwiększonych naprężeń termicznych. Do tego dochodzą cykle zamarzania i odmarzania (w ciągu jednej zimy może ich być nawet sto kilkadziesiąt), różnica skrajnych zewnętrznych temperatur między okresem zimowym a letnim dochodząca do 100oC oraz zmiany wilgotności wewnątrz i na zewnątrz. Czynniki te stawiają całej konstrukcji bardzo wysokie wymagania. A temperatura w pomieszczeniu pod tarasem jest cały czas dodatnia. Nie mniejsze problemy stwarza układ drenażowy – woda wnika w końcu w warstwy połaci. 
Proszę zwrócić uwagę, że powierzchnia tego typu konstrukcji może dochodzić do kilkuset metrów kw. Nie zawsze są to małe tarasy w budynkach jednorodzinnych czy segmentowych, często w ten sposób zagospodarowuje się duże powierzchnie dachów w budynkach użyteczności publicznej czy apartamentowcach.