Dobre praktyki przedmiarowania. Prosty przedmiar do kosztorysu inwestorskiego

Kosztorys dla inwestora

Czasem bywa tak, że nie ma potrzeby zbytniego rozpisywania się i kosztorys może powstać „z marszu” na podstawie projektu czy protokołu typowania robót.

Przykładem może być umieszczony niżej kosztorys inwestorski na wykonanie instalacji centralnego ogrzewania (fot. 2). Wydaje się, że to banalne zadanie nie sprawi większych trudności. Kilka różnego kalibru rurek, parę zaworów, czasem jakieś drobne prace budowlane, takie jak: przebicia ścian, wykucie i zamurowanie bruzd oraz montaż grzejników. Do tego dochodzi próba szczelności i regulacja. Wydawać się może, że kilkanaście pozycji załatwi sprawę.

Z dokumentacji projektowej pobieramy zestawienie materiałów i wprowadzamy je do programu. W przypadku, gdy padnie pytanie inwestora: A skąd Pan wziął cenę za te grzejniki? – dołączymy tabelkę, w której ładnie to wcześniej wyliczyliśmy (fot. 1). Kosztorys jest gotowy i można wystawić fakturę inwestorowi, ale czy na pewno?

Inwestor chciałby jeszcze mieć przedmiar lub arkusz do wyceny, aby zamieścić to w ogłoszeniu przetargowym na swojej stronie internetowej – czy taka forma wystarczy? Tak, pod warunkiem, że poddamy go niewielkiej obróbce. Arkusz wyceny przygotowuje się banalnie prosto. Zaznaczamy wszystkie pozycje, kopiujemy i wklejamy do arkusza Excel, w którym wymazujemy ceny, albo z poziomu programu Norma drukujemy zestawienie pozycji bez uwidaczniania cen (oczywiście zmieniamy tytuł wydruku).

Kosztorys do przetargu

Ale, ale. Przecież oferenci zgłoszą pytania. Może, jeżeli chodzi o rury to nie, ale z pewnością będą chcieli się dowiedzieć: jakie mają być grzejniki i w jakich ilościach.

Uprzedzając ten problem, zrobimy kosztorys troszkę inaczej. Dla każdego grzejnika stworzymy pozycję, „doklejając” nazwę materiału do opisu. Prosta czynność – wystarczy, że we właściwościach danego składnika zaznaczymy opcję „Dodawaj nazwę do opisu pozycji”. Będzie to wyglądało, tak jak na fot. 3.

Tylko, że w ten sposób zwiększy się nam liczba pozycji w kosztorysie i z ładnego, zwięzłego, rzeczowego itd. powstanie nudny, żałosny i przaśny dokument, z którego będą nabijać się koledzy. Chyba, że płacą nam „od pozycji”, wtedy będzie to miało jakiś sens.

Jest jeszcze inna możliwość. Można w jednej zbiorczej pozycji wstawić wszystkie grzejniki, zmieniając parametr normy zużycia ze szt. na „nakład stały” (fot. 4).

Ten sposób jest pracochłonny i ma wadę – oferenci w dalszym ciągu nie dowiedzą się, ile i których grzejników wchodzi na tę pozycję! Jak to rozwiązać? Metoda jest prosta. Wróćmy do początku, przecież mamy wszystkie grzejniki zsumowane w tabelce (fot. 1).

Korzystając z możliwości wstawiania obiektów do przedmiaru „wklejamy” naszą tabelkę.
I wszystko jasne. Efekt widzimy na fot. 5. Jest to przedmiar kosztorysu inwestorskiego, który damy jako załącznik – inwestor będzie mógł go wykorzystać w procedurze przetargowej. Jedna uwaga – do przedmiaru dla oferentów przed wklejeniem wspomnianej tabelki wymazujemy ceny jednostkowe i wartości. Będzie to wyglądało, tak jak na fot. 6.

Jak widzimy, dróg do celu jest wiele, a wybór zależy od kosztorysanta i wymagań inwestora. Przy czym wynik powinien być taki, aby bez nieporozumień treść tego dokumentu była zrozumiała.