Nakłady na samo wykonanie powłoki hydroizolacyjnej w robotach remontowych i inwestycyjnych będą takie same, różnica polega na niezbędnych z technologicznego punktu widzenia czynnościach, polegających na odpowiednim przygotowaniu podłoża. Jest to bardzo wyraźnie pokazane w kosztorysie „wtórne izolacje pionowe”. Wynika z niego ponadto, że do izolacji zewnętrznej (patrz rys. nr 1) można stosować zarówno szlamy jak i masy KMB, zaś izolacja wewnętrzna (typu wannowego) może być wykonana jedynie z materiałów cementowych (szlam, szpachlówka uszczelniająca). Izolacja posadzki może być wykonana z materiałów bitumicznych, o ile na niej jest zrobiona warstwa dociskowa (jastrych) – kosztorys „naprawa izolacji posadzek w pracach renowacyjnych”. Kalkulację na odtworzenie izolacji poziomej metodą iniekcji pokazano w pliku „wtórna izolacja pozioma metodą iniekcji”. Przykład ten uwzględnia najczęściej wykonywane rodzaje iniekcji (grawitacyjna – patrz rys. nr 2, ciśnieniowa – patrz rys. nr 3), jednorzędowa, jednostronna oraz wielostopniowa).

 


Rys. nr 1 – Wtórna izolacja pionowa z grubowarstwowej modyfikowanej masy bitumicznej (KMB)

 

Rys. nr 2 – Schemat iniekcji grawitacyjnej
 

Rys. nr 3 – Schemat iniekcji ciśnieniowej

 

 

Kolejnym etapem prac renowacyjnych jest wykonanie tzw. tynków renowacyjnych. Podstawowym błędem jest traktowanie systemu tynków renowacyjnych „przez analogię” do tynków tradycyjnych. Wynika to przede wszystkim z nieznajomości tych zagadnień przez kosztorysantów. Wizualnie tynk renowacyjny wygląda jak tynk tradycyjny, ale podobieństwo kończy się na wyglądzie.
Istotą tego systemu jest specyficzny sposób jego „zachowania się”. Na skutek swych specyficznych właściwości tynk wchłania wilgoć znajdującą się w murze, oddaje ją do otoczenia pod postacią pary wodnej jednocześnie magazynując w sobie w postaci skrystalizowanej szkodliwe sole, a przesuwając strefę odparowania do wnętrza tynku nie dopuszcza do powstawania wykwitów na powierzchni.

W skład systemu tynków renowacyjnych wchodzą zasadniczo następujące produkty:

  • zaprawa do wykonywania obrzutki
  • tynk podkładowy do wypełniania ubytków w podłożu (opcjonalnie)
  • tynk podkładowy stosowany przy wysokim stopniu zasolenia
  • właściwy tynk renowacyjny
  • szpachle wygładzające lub strukturalne (opcjonalnie)
  • preparaty biobójcze i przeciwsolne (opcjonalnie)
  • dyfuzyjne wymalowania, preparaty hydrofobizujące (opcjonalnie)

 

Dobór składników systemu nie może być przypadkowy, technologia i rodzaj zastosowanych materiałów muszą być szczegółowo opisane w dokumentacji, materiały zawsze muszą stanowić system jednego producenta, dotyczy to obrzutki, tynków podkładowych, tynku renowacyjnego oraz szpachli (patrz zdjęcie nr 1). Oznacza to, że kosztorysant nie może przyjąć tych składników dowolnie.

 



Zdjęcie nr 1 – Skutek zastosowania zbyt szczelnej zaprawy szpachlowej na tynku renowacyjnym

 

Tak samo ściśle określony jest układ warstw i ich grubości, które bezpośrednio zależą od przyjętej koncepcji renowacji oraz poziomu zawilgocenia i zasolenia przegrody, badanych na etapie diagnostyki budynku.

Przykładowe kalkulacje dla niskiego, średniego i wysokiego stopnia zasolenia pokazano w plikach: „tynki renowacyjne – niski stopień zasolenia”, „tynki renowacyjne – średni stopień zasolenia”, „tynki renowacyjne – wysoki stopień zasolenia”.

Układ warstw systemu tynków i ich grubości podano w poniższej tablicy.

 

Stopień zasolenia Układ warstw Grubość [mm]
Niski obrzutka

tynk renowacyjny

≤ 5

≥ 20

Średni do wysokiego obrzutka

1. warstwa tynku renowacyjnego

2. warstwa tynku renowacyjnego

≤ 5

10-20

10-20

 

Do wymalowań należy stosować wyłącznie dyfuzyjne farby silikatowe lub silikonowe.

 

 

Kosztorysowanie prac renowacyjnych jest zawsze trudne i wymaga dobrej znajomości technologii robót, tym bardziej że nie wszystkie konieczne do wykonania czynności technologiczne które mają wpływ na wartość robót można przewidzieć wcześniej (patrz zdjęcie nr 2).

 


Zdjęcie nr 2
– Odtworzenie izolacji poziomej metodą iniekcji w takim murze jest bardzo kosztowne i wymaga stosowania specjalnych zabiegów.

 

Szczegółowe omówienie ww. zagadnień znaleźć można w książce: Maciej Rokiel – Wycena nowych technologii w budownictwie, Polcen 2010.

 

 

W kolejnym BzG znajdą Państwo przykładowe kosztorysy na naprawę konstrukcji żelbetowych oraz wykonanie powłok ochronnych.