Kosztorysowanie robót budowlanych w nowych technologiach (część VIII) Posadzki przemysłowe

Posadzki przemysłowe – przypadki szczególne

Duża wytrzymałość, bardzo wysoka odporność na ścieranie, wysoka odporność na obciążenia dynamiczne (uderzenia), niewielkie wchłanianie olejów i tłuszczów, bardzo dobra odporność na wpływ czynników atmosferycznych i chemikaliów, szczelność, estetyczność, łatwość utrzymania w czystości, czy wreszcie znikome osiadanie kurzu – to podstawowe obecnie wymagania dotyczące powierzchni posadzek przemysłowych. W niektórych sytuacjach wymagania te muszą być rozszerzone o zdolność odprowadzania ładunków elektrycznych. W takich pomieszczeniach wykonuje się tzw. posadzki antyelektrostatyczne, których specjalna budowa pozwala na odprowadzenie ładunku elektrycznego z powierzchni posadzki. Wymusza to oczywiście zastosowanie systemowego rozwiązania; podczas odbioru robót wykonuje się odpowiednie pomiary; wprowadzenie przypadkowego materiału do układu warstw posadzki (lub nawet zmiana grubości jednej z warstw) może spowodować utratę zdolności odprowadzania ładunków.

Posadzki antyelektrostatyczne mogą występować w następujących wariantach:

Ładunki elektryczne zbierane są z powierzchni przez przewodzącą warstwę użytkową i poprzez przewodzącą posypkę lub lakier przedostają się do specjalnych miedzianych taśm, którymi są odprowadzane do uziomów. Układ taśm (rozstaw) nie musi być w każdym przypadku taki sam; należy zawsze sprawdzić wymagania z dokumentacji technicznej (na pewno taśmy są układane po obwodzie pomieszczenia).

Kosztorys – Posadzki antyelektrostatyczne

Drugim przypadkiem szczególnym są posadzki przemysłowe w pomieszczeniach mokrych. Podstawowym wymogiem jest tam bezpieczne użytkowanie. Zapewnia to tzw. klasa antypoślizgowości (od R9 do R13) oraz przestrzeni wypełnienia (od V4 do V10). Często mówi się o posadzkach szorstkich (antypoślizgowych), jednakże bez dalszego sprecyzowania (inna sprawa, że nie ma u nas wytycznych, które to szczegółowo ujmują). W Niemczech dokładnie precyzują to wytyczne BGR 181 Fußböden in Arbeitsräumen und Arbeitsbereichen mit Rutschgefahr. Hauptverband der gewerblichen Berufsgenossenschaften, X.2003.
Dla posadzek z żywic epoksydowych i/lub poliuretanowych wykonuje się na świeżo ułożonej warstwie żywicy posypkę z piasku kwarcowego lub korundu; po związaniu nadmiar piasku należy usunąć i wykonać lakierowanie powierzchni (patrz tablica 1 i 2).

Tablica 1 – Przykładowe sposoby uzyskiwania odpowiedniej klasy antypoślizgowości oraz przestrzeni wypełnienia

Tablica 2 – Przykładowe zalecenia niemieckie, wg wytycznych: BGR 181 Fußböden in Arbeitsräumen und
Arbeitsbereichen mit Rutschgefahr. Hauptverband der gewerblichen Berufsgenossenschaften, X.2003

Kosztorys Posadzka antypoślizgowa pokazuje różnice kosztów dla posadzki w magazynie na oleje i tłuszcze (klasa R12 V6) a pomieszczeniem na nabiał (klasa R11).