Wykonywanie nawierzchni betonowych na drogach niższych klas jest ciągle w Polsce traktowane z dużym sceptycyzmem. Tymczasem technologia betonu wałowanego jest dobrą alternatywą do stosowania na drogach gminnych i powiatowych.
Technologia betonu wałowanego (RCC), dzięki wykorzystywaniu maszyn powszechnie używanych w wykonawstwie dróg z mieszanek mineralno-asfaltowych może z powodzeniem stanowić alternatywę i nowe rozwiązanie w projektowaniu nawierzchni. Posiada wiele zalet m.in. jasną barwę, wyższą nośność oraz dłuższy projektowany okres użytkowania. Technologia ta jest również atrakcyjna kosztowo w całym okresie życia projektu, co może być ciekawym rozwiązaniem dla zarządców dróg niższych kategorii.
Zastosowanie i charakterystyka nawierzchni
Ze względu na sposób zagęszczania nawierzchni z betonu wałowanego za pomocą przejazdu walców, jego docelowa powierzchnia jest stosunkowo gładka w porównaniu do innych rodzajów nawierzchni. Dlatego też, z powodu niskiej szorstkości, nawierzchnie z betonu RCC zaleca się stosować na drogach o niezbyt wysokich prędkościach poruszania się pojazdów (50-70 km/h). Idealnie wpisują się w to drogi o najmniejszych wymaganiach co do kategorii ruchu (KR 1 – KR 2) oraz najniższych klasach technicznych D (dojazdowa) i L (lokalna), będące w przeważającej części drogami gminnymi i powiatowymi. Z kolei dzięki wysokiej nośności, wynikającej z wytrzymałości betonu cementowego, nawierzchnie te również bardzo dobrze sprawdzą się na terenach przemysłowych, zarówno jako drogi wewnętrzne (obciążenia odpowiadające kategorii KR 3 – KR 4), a także jako place manewrowo-składowe.
Wydanie:
BUDUJ Z GŁOWĄ
Magazyn branżowy nr 2/2021