W ostatnich latach temat izolacji termicznej budynków stale utrzymuje się na szczycie „budowlanej listy przebojów.” Dzieje się tak zarówno za sprawą rosnących kosztów energii, jak i coraz większej wagi, jaką jako społeczeństwo przywiązujemy do kwestii naszego wpływu na środowisko.
W budynkach nowo wznoszonych warstwy izolacji cieplnej wykonywane są zazwyczaj na zewnętrznej powierzchni warstw konstrukcyjnych. W przypadku docieplania budynków istniejących postępuje się podobnie – o ile rozwiązanie takie możliwe. W sytuacji, gdy wymagana jest poprawa izolacyjności cieplnej ścian zewnętrznych, a jednocześnie nie ma możliwości ich ocieplenia od zewnątrz, stosuje się systemy termoizolacji wewnętrznych. Konieczność taka może wystąpić m.in. w obiektach [1]:

  • zabytkowych lub o dużej wartości architektonicznej,
  • z ograniczeniem praw własności,
  • użytkowanych czasowo.

Konstrukcjom z wewnętrzną izolacją cieplną stawiane się szczególne wymagania wilgotnościowe w zakresie dyfuzji pary wodnej, zacinającego deszczu i mostków termicznych. Współczesne rozwiązania materiałowe pozwalają na poprawną realizację takiego ocieplenia, wymagają jednakże starannego planowania oraz skrupulatnego wykonania [1–3].  Najważniejsze zasady projektowania termoizolacji wewnętrznej opisane zostały m.in. w instrukcji WTA nr 6-4-16/E: Wewnętrzna izolacja termiczna zgodnie z WTA I: przewodnik planowania [4].

Wyzwania związane z ociepleniem od wewnątrz

Na początku projektowania wewnętrznej izolacji termicznej należy ustalić cel jej wykonania – w większości jest nim jeden lub oba wymienione poniżej [4].

  • Poprawa komfortu i higieny. W wyniku zastosowania wewnętrznej izolacji termicznej temperatura wewnętrznej powierzchni ścian zewnętrznych zostaje zwiększona dzięki dodatkowemu oporowi cieplnemu. Zapobiega to tworzeniu się skroplin oraz rozwojowi grzybów pleśniowych. Zmniejszenie różnicy między temperaturą powietrza w pomieszczeniu i na powierzchni ściany zwiększa dodatkowo komfort cieplny.
  • Oszczędność energii. Termoizolacja zewnętrznej ściany budynku oferuje znaczny potencjał oszczędności energii cieplnej. Jednak wraz ze wzrostem oporu cieplnego przegrody rosną również wymagania dotyczące jakości wykonania. Umotywowana energetycznie maksymalna grubość nie zawsze stanowi najlepsze rozwiązanie dla całego systemu „istniejącego budynku”.

Zastosowanie izolacji termicznej na wewnętrznej stronie przegrody związane jest z różnymi aspektami fizyki budowli, przy czym na pierwszy plan wysuwają się zagadnienia dyfuzji pary wodnej, minimalna izolacyjność cieplna w miejscu mostków termicznych oraz zmniejszenie potencjału wysychania z związku z obciążeniem zacinającym deszczem. Zastosowanie termoizolacji wewnętrznej może ponadto spowodować zmianę właściwości akustycznych konstrukcji. Podczas planowania docieplenia od wewnątrz należy również uwzględnić zróżnicowane wymagania w zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz fakt, że nie każdy materiał izolacyjny można stosować we wszystkich obszarach.