Wykonawca nie powinien ponosić konsekwencji w przypadku każdego opóźnienia, lecz jedynie tego zawinionego przez siebie. Praktyka pokazuje, że przepisy art. 433 Pzp często nie są respektowane. Jakie zapisy w umowach o roboty budowlane dotyczące kar za opóźnienia zakwestionowała Krajowa Izba Odwoławcza (KIO)?
Ustawa Prawo zamówień publicznych z 11 września 2019 r. uporządkowała wiele przepisów regulujących przygotowanie i udzielenie zamówienia finansowanego ze środków publicznych, a jednocześnie wprowadziła nowe, które są konsekwencją zbieranych przez wiele lat doświadczeń czy tych wynikających z członkostwa naszego kraju w UE.
Niedozwolone klauzule w Prawie zamówień publicznych
Jednym z takich przepisów jest art. 433 Pzp, określający katalog niedozwolonych postanowień umownych tzw. abuzywnych (patrz ramka). Ma on chronić wykonawców przed nadmierną dominacją zamawiających, którzy będąc gospodarzami postępowania o udzielenie zamówienia publicznego i przygotowując projekt umowy, starają się zabezpieczyć swoje interesy przerzucając wszelkie możliwe ryzyka i wynikające z nich konsekwencje na wykonawców. Efektem tego przepisu miało być również poszerzenie kręgu firm zainteresowanych pozyskaniem zamówienia, które wcześniej nie były w stanie zaakceptować niekorzystnych dla siebie postanowień zamawiających i rezygnowały ze złożenia oferty.
Wydanie:
BUDUJ Z GŁOWĄ
Magazyn branżowy nr 4/2024