Analizując temat okien narożnych zauważymy, że są dwa ich rodzaje. Pierwszy, to tradycyjne okna narożne, które montuje się najczęściej w kuchni nad blatem roboczym, o skrzydłach rozwieranych, uchylnych lub rozwierano-uchylnych. Drugi rodzaj to wielkopowierzchniowe przeszklenia projektowane w salonach. Inwestorzy, którzy decydują się na taką stolarkę muszą też wybrać pomiędzy tą otwieraną a stałą (określaną jako fix) lub połączyć oba jej rodzaje. 

Zajmijmy się tarasowymi  oknami narożnymi, które zapewniają dużo światła i zacierają granice między wnętrzem a zewnętrzem. 

Najpopularniejsze konstrukcje

Zaprojektowanie narożnych okien przesuwnych jest najbezpieczniejsze. W przypadku skrzydeł otwieranych w sposób tradycyjny może pojawić się istotny problem. Wiąże się on z obecnością klamek okiennych oraz z brakiem wyobraźni zarówno ze strony inwestora, jak i wykonawcy. Może się zdarzyć, że oba narożne skrzydła otwierane będą miały klamki umieszczone od strony narożnego słupka. Wówczas podczas otwierania następuje konflikt, a w skrajnej sytuacji klamki uniemożliwią korzystanie ze stolarki.

Nie wszystkie typy tarasowych drzwi przesuwnych nadają się do wykonywania takich przeszkleń. Wykorzystuje się konstrukcje HS – podnoszono-przesuwne. Okno może mieć kilka skrzydeł, które podczas otwierania przesuwają się jedno za drugie. W ten sposób można otworzyć niemal całą ścianę. Po przekręceniu klamki w odpowiednią pozycję, dźwignia unosi skrzydło do góry, a pchnięcie przesuwa je na bok. Porusza się ono na rolkach po szynie umieszczonej w części progowej. Zastosowanie tzw. „progu zero”, zlicowanego z podłogą, sprawia, że na połączeniu posadzki z pokryciem tarasu nie ma żadnej przeszkody utrudniającej przechodzenie. Niektóre modele HS-ów mają funkcję wietrzenia – skrzydło można minimalnie odsunąć od ościeżnicy, ale drzwi nadal pozostaną zablokowane.