Wprowadzenie

Warto sobie uświadomić, że eksploatacja jest najdłużej trwającą fazą cyklu życia budynku spośród wszystkich wyodrębnionych, tj.: fazy programowania (planowania), realizacji, eksploatacji (użytkowania i utrzymania) oraz wycofania. W tym artykule skupimy się przede wszystkim na kwestiach związanych z czynnikami, od których zależy okres eksploatacji budynków. Ponadto przedstawimy metody szacowania długości okresu eksploatacji budynku, którego określenie jest niezbędne m.in. do kalkulacji jego kosztów cyklu życia – LCC (ang. life cycle costs).
W poprzednim artykule z tego cyklu [1] omówiono podstawowe zagadnienia związane z cyklem życia w budownictwie. Scharakteryzowano typy końca cyklu życia budynków oraz działania związane z użytkowaniem i utrzymaniem obiektu w długoletniej fazie eksploatacji.

Czynniki wpływające na długość okresu eksploatacji budynku

Długość okresu eksploatacji budynku zależy przede wszystkim od jego trwałości. Autorzy [2, 3] oraz normy PN-EN 1990:2004 [4, pkt. 2.4] i PN-ISO 15686-1:2005 [5, pkt. 3.2.5] opisują trwałość budynku jako „zdolność do spełnienia wymagań użytkowych (funkcji) w określonym czasie, przy jednoczesnym działaniu czynników wewnętrznych i zewnętrznych, przewidywanych w okresie użytkowania budynku”. Trwałość poszczególnych elementów budynku jest uzależniona od kilku grup czynników, do których zaliczyć można [2, 3, 5]:

  1. jakość użytych materiałów oraz elementów budowlanych,
  2. poziom projektowania,
  3. poziom wykonania,
  4. środowisko wewnętrzne,
  5. środowisko zewnętrzne,
  6. warunki użytkowania,
  7. poziom utrzymania.