Okładziny ceramiczne
Technologia prac płytkarskich (pomijając kwestie związane z przygotowaniem podłoża) wiąże się z doborem odpowiedniej zaprawy klejącej i spoinującej oraz odpowiedniego typu płytek. Rzadko który projekt określa lub przynajmniej sugeruje istotne właściwości tych materiałów, które mogą mieć i mają niebagatelny wpływ na cenę. Doświadczony kosztorysant, znający technologię robót i wymagania stawiane materiałom, jest w stanie oszacować, w jakim zakresie cenowym powinien się poruszać, aby ostateczna cena była ceną realną, pozwalającą na utrzymanie określonego reżimu technologicznego. A różnice mogą tu dochodzić do kilkuset (!!!) procent.
Po pierwsze robocizna (patrz – kosztorys: kalkulacja robocizny. Uwaga: w kosztorysie nie ujęto materiałów, obejmuje on jedynie nakłady na robociznę i sprzęt).
(kliknij, żeby powiększyć)
Już szczegółowa analiza katalogów pozwala na stwierdzenie, że uzasadnionym pytaniem przed wykonaniem kosztorysu na prace okładzinowe jest pytanie „ile ma wyjść za 1 m2”. Oczywiście nie ma to nic wspólnego z ceną rynkową. Kolejną istotną rzeczą jest przyjęcie odpowiedniego zużycia zaprawy klejącej. Należy z naciskiem podkreślić, że bezkrytyczne przyjęcie zużycia z niektórych katalogów, może skutkować znacznym niedoszacowaniem wartości robót.
Dla okładzin podłogowych przyklejanych na kleju cienkowarstwowym grubość warstwy kleju nie może być mniejsza niż 3 mm. Wynika to z praktycznego punktu widzenia (równość podłoża, ryflowany spód). Brak pustych przestrzeni pod płytką powoduje, że zużycie kleju, dla jego gęstości 1,5 kg/dm3, wynosi 1,5 mm/m2/mm grubości warstwy. Przyjęte do kalkulacji kosztorysowej zużycie zaprawy klejowej nie powinno być zatem mniejsze niż ok. 4,5 kg/m2, chyba że producent kleju podaje w karcie technicznej gęstość mniejszą niż 1,5 kg/dm3.
Dla okładzin ściennych wewnątrz pomieszczeń (oprócz pomieszczeń uznanych za mokre – takich jak łazienki, prysznice, pralnie) układanych na grzebień zużycie kleju może być niższe.
Powyższe informacje powinny uświadomić kosztorysantowi, że bezmyślne przyjęcie zużycia kleju do okładzin podłogowych na poziomie 2,75 kg/m2, przy rzeczywistym zużyciu rzędu 1,5 kg/m2/mm grubości warstwy zakłada przyjęcie do kalkulacji warstwy kleju o grubości tylko 1,8 mm (!!!), co w praktyce wymagałoby podłoża równego jak np. szyba (patrz – tablica).
| Okładzina ceramiczna na tarasie - zużycie zaprawy klejącej dla powierzchni 500 m2 |
Niedoszacowanie wartości kleju na 500 m2 okładziny |
| Podstawa |
Opis |
Zużycie zaprawy
klejącej w katalogu
w kg/m2 |
Niedoszacowanie
zużycia
w kg
na 500 m2 okładziny*) |
poprawna cena kleju
w kosztorysie
wynosząca
2,45 zł/kg |
zaniżona cena kleju
w kosztorysie
wynosząca
1,25 zł/kg |
KNR-W 2-02
1111-07 |
Posadzki jedno- i dwubarwne z płytek z kamieni sztucznych o wym. 30x30 cm na zaprawie klejowej układane metodą nieregularną |
2,75 |
- 910,00 |
- 2 229,50 zł |
- 3 321,50 zł |
| KNNR 2 1203-02 |
Posadzki jedno- i dwubarwne z płytek z kamieni sztucznych o wym. ponad 15x15 cm |
3,00 |
- 785,00 |
- 1 923,25 zł |
- 2 865,25 zł |
| KNNR 2 1209-03 |
Posadzki jedno- i wielobarwne z płytek z kamieni sztucznych o wym. 30x30 cm układane metodą regularną na zaprawie klejowej gr. 3 mm |
3,00 |
- 785,00 |
- 1 923,25 zł |
- 2 865,25 zł |
*) przyjęto rzeczywistą minimalną grubość warstwy kleju 3 mm i zużycie 4,57 kg/m2
Należy również zwrócić uwagę na cenę kleju – jednoskładnikowe kleje klasy C2 S1 nie mogą kosztować przysłowiowej złotówki za 1 kg; ich cena (realna) zaczyna się od 2,00 - 2,20 zł/kg. Dwuskładnikowe natomiast mogą kosztować od 56 zł do nawet 10 zł/kg. Jakkolwiek są one stosowane relatywnie rzadko, możliwość popełnienia błędu cenowego jest tu wyjątkowo duża.
Dla okładzin na balkonach i tarasach szerokość spoin nie powinna być mniejsza niż 5 mm, niezależnie od rozmiarów płytek (dla najczęściej stosowanych płytek 30x30 cm, ewentualnie 33x33 cm szerokość spoin powinna wynosić 6÷8 mm; większych płytek nie należy stosować).
Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych. Część B: Roboty wykończeniowe. Zeszyt 5: Okładziny i posadzki z płytek ceramicznych (ITB, 2006) uzależniają szerokość spoiny od wielkości płytek. Zalecają one następujące szerokości spoin przy płytkach o długości boku:
- do 100 mm – około 2 mm
- od 100 do 200 mm – około 3 mm
- od 200 do 600 mm – około 4 mm
- powyżej 600 mm – 5÷20 mm.
Jeżeli katalog zakłada takie szerokości spoin, to zużycie zaprawy spoinującej przy płytkach np. 15x15 cm na balkonie oraz w pomieszczeniu będzie się różniło o ok. 100%.
Podkreślić należy, że KNR na balkony i tarasy serii AT, z którego wersją roboczą Autor miał możliwość się zapoznać, uwzględnia specyficzne wymagania dotyczące szerokości spoin.