Ściany działowe to niekonstrukcyjne ściany wewnętrzne, których podstawowym zadaniem jest funkcjonalne wydzielenie pomieszczeń w obrębie jednego lokalu. Są elementami niekonstrukcyjnymi, więc nie biorą i nie powinny brać udziału w przenoszeniu obciążeń w budynku. Pomimo tego, że nie pełnią funkcji konstrukcyjnej, wymaga się od nich, aby spełniały wiele kryteriów np. bezpieczeństwa użytkowania, izolacyjności akustycznej, czasami odpowiedniej odporności ogniowej a nawet izolacyjności cieplnej itp.
Materiały na ściany działowe
Jest wiele materiałów, z których wykonuje się ściany działowe. Mogą to być materiały tradycyjne, czyli elementy murowe, może to być zabudowa z płyt gipsowo-kartonowych, są również elementy prefabrykowane z większych formatów. Najczęściej wykonuje się jednak ściany działowe z elementów murowych, do budowy których stosuje się:
- bloczki z autoklawizowanego betonu komórkowego o szer. 10, 11,5, 12 cm,
- pustaki ceramiczne o szer. 11,5 cm,
- bloczki silikatowe o szer. 11,5 oraz 12 cm,
- pustaki keramzytobetonowe o szer. 9 i 12 cm.
Zastosowanie i popularność materiałów stosowanych do wykonywania ścian działowych wynika z właściwości użytkowych tych wyrobów, ich dostępności, ceny i możliwości wykonawstwa.
Masa własna ściany działowej
Masa własna ścian działowych ma istotny wpływ na możliwość ustawiania ich w dowolnym miejscu bez konieczności wykonania wzmocnień w stropie w miejscu ich usytuowania. Ma to istotne znaczenie w trakcie użytkowania budynku, kiedy to ściany działowe mogą być wielokrotnie wyburzane i ponownie wykonywane w nowych miejscach. Norma PN-EN 1991-1-1 (Oddziaływania na konstrukcje) zaleca, aby ciężar własny przestawnych ścian działowych był uwzględniany jako obciążenie równomiernie rozłożone i dodawany do obciążeń użytkowych stropu (tab. 1). Ściany działowe o większej masie powinny być projektowane z uwzględnieniem ich położenia i kierunku usytuowania oraz rodzaju stropu.