Stephen R. Covey w swoim bestsellerze „7 nawyków skutecznego działania” [1] pisał, że „wszystko tworzy się dwa razy. Najpierw w umyśle – to pierwszy proces tworzenia, potem fizycznie – i to jest drugi proces tworzenia”. Nie wiedział jednak prawdopodobnie, że w przypadku obiektów budowalnych jest jeszcze jeden, „środkowy” proces tworzenia: kosztorys. Aby odpowiadał on zamysłowi twórcy (architekta), jak i temu, co powstanie fizycznie, kosztorysant musi wykazać się wiedzą na temat przewidzianych procesów budowlanych. A to bywa wyzwaniem, czego najlepszym przykładem są wtórne hydroizolacje poziome wykonywane metodą iniekcji chemicznej – obszar budownictwa, w którym nastąpiło najprawdopodobniej największe nagromadzenie sprzecznych opinii, a czasami wręcz niezrozumienie zachodzących zjawisk [2].

Dokumentacja projektowa

Tak jak w przypadku wszystkich prac budowlanych, podstawą powodzenia iniekcji są prawidłowo przeprowadzone procesy projektowania oraz wykonywania prac. Etap planowania powinien być zatem prowadzony z należytą starannością i wymaga w szczególności [3]:

  • rozpoznania warunków gruntowo-wodnych – określenie oczekiwanego poziomu wód gruntowych i/lub klasy oddziaływania wody,
  • rozpoznania stanu uszczelnianego elementu pod względem struktury porów, zawilgocenia kapilarnego i higroskopijnego, nasiąkliwości, niejednorodności, występujących ubytków, itp. – w tym celu należy przeprowadzić odpowiednie badania diagnostyczne oraz iniekcję testową (odcinek próbny) [4],
  • znajomości zasady działania, zalet i wad różnych środków iniekcyjnych – jeśli to możliwe, należy stosować wyłącznie preparaty, które zostały przebadane zgodnie z instrukcją WTA 4-10-15/D [5] lub posiadają Krajową Ocenę Techniczną [6], a wybór środka iniekcyjnego podejmować na podstawie warunków fizycznych i konstrukcyjnych, a nie ze względów ekonomicznych,
  • znajomości mechanizmów rozprowadzania preparatu iniekcyjnego w porowatej strukturze przegrody,
  • zapoznania się z zapisami kart technicznych preparatów przeznaczonych do zastosowania oraz zasad prowadzenia planowanej metody iniekcji – dokumentacja projektowa powinna zawierać m.in. specyfikację dotyczącą wykonania otworów iniekcyjnych.

Dokumentacja projektowa dla wtórnej hydroizolacji poziomej (wliczając w to kosztorys) musi być ponadto spójna. Za przykład (a właściwie antyprzykład) niech posłuży mur z cegły ceramicznej o gr. 12 cm, na podmurówce z nienasiąkliwych kamieni narzutowych (Fot. 1). Część opisowa projektu prac renowacyjnych przewidywała wykonanie iniekcji w technologii kremów na poziomie terenu (a zatem w warstwie kamienia naturalnego). Z detalu zawartego w części rysunkowej wynikało, że otwory iniekcyjne należy w całości wiercić w spoinie, co zazwyczaj możliwe jest jedynie w przegrodach z elementów o regularnych kształtach (takich jak cegła ceramiczna). Natomiast w kosztorysie przewidziano iniekcję ciśnieniową, jednorzędową, jednostronną, w ścianie o gr. 64 cm.