W niniejszym artykule omawiamy kwestię wyodrębnienia dwóch wariantów celów głównych (LCCA lub WLCA) w zależności od tego, czy w analizie uwzględniane są jedynie koszty ponoszone w cyklu życia budynku, czy również notowane są potencjalne przychody w długoletniej fazie jego eksploatacji. Przedstawiamy kilka przykładów celów dodatkowych (pobocznych), które mogą być zdefiniowane poza celem głównym przy okazji wykonywania analiz LCCA. Pokażemy też, jak można sformułować zbiór założeń oraz wytycznych do analizy LCCA.

Zakres analizy LCCA

Proces szacowania kosztów cyklu życia w budownictwie ma charakter iteracyjny i składa się z sześciu elementów [2, 3]:

  • definicja problemu,
  • definicja elementów kosztów,
  • modelowanie systemu,
  • zbieranie danych,
  • modelowanie profilu kosztów,
  • ocena.

Odnosząc powyższe elementy do ekonomicznej analizy cyklu życia budynku (LCCA) zauważyć można, że pierwszym krokiem analizy będzie definicja problemu i określenie dla niej kompletu celów. Kolejny etap polega na definicji elementów kosztów i ustaleniu kategorii dla poszczególnych kosztów w ramach ich wewnętrznej struktury. W dalszej kolejności tworzony jest model uwzględniający wybrane (pożądane) kryteria wejściowe. Po tym procesie następuje zbieranie danych, które pozwolą ilościowo określić parametry wejściowe dla budynku w okresie jego cyklu życia, który został przyjęty do analizy. Zebranie danych odbywa się w celu sporządzenia bilansu dla wszystkich elementów, które zostają włączone do systemu. Procedury obliczeniowe przygotowuje się do oceny ilościowej wszystkich wejściowych i wyjściowych danych w systemie. Ostatnimi etapami LCCA są natomiast: przetworzenie danych oraz obliczenie kosztów cyklu życia budynku, a także przeprowadzenie analiz towarzyszących z zakresu badania poziomu niepewności lub ryzyka i analizy wrażliwości modelu. 

Schemat opisanego powyżej procesu szacowania kosztów cyklu życia (LCC) budynków przedstawia rysunek 1.